„Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, albowiem łaska jego trwa na wieki!”
Psalm 118:1
Czy lubisz otrzymać coś „z łaski”? Jak się wtedy czujesz? Pewnie jak ktoś gorszy, nad kim zlitował się ktoś lepszy, ważniejszy, mający władzę, kto bez wielkiej chęci wydziela z tego, co ma w nadmiarze. Nasz język polski nie jest łaskawy dla łaski. „Łaska pańska na pstrym koniu jeździ” – to przysłowie z kolei ilustruje prawdę, że ludzie ważni są kapryśni. Raz będą mili i coś nam dadzą, a innym razem zaprzeczą swojej obietnicy albo nawet odbiorą to, co dali wcześniej.
Inaczej jest w języku biblijnym. „Łaska” oznacza niezasłużoną przychylność, życzliwość i określa jedną z cech Boga. Cecha ta przejawia się w działaniu. Cały Stary i Nowy Testament jest pełen opisów sytuacji, kiedy Bóg okazał ludziom łaskę, czyli dał im coś dobrego, na co nie zasługiwali. Dobroć i łaskawość Boga są nierozerwalnie ze sobą związane i są niezmiennymi cechami Bożego charakteru. Psalmista mówi o tym obrazowo, że Boża łaska „trwa na wieki”. Bóg nie jest kapryśnym panem, na którym nie można polegać, ani nie daje byle czego. Najpotężniejszy, najważniejszy Władca wszechświata jest nam życzliwy i chce obdarzać nas dobrem. Pomyśl, jakie przejawy Bożej łaski widzisz teraz w swoim życiu. Podziękuj Mu za nie i za to, że Jego życzliwość jest niezmienna i niezależna od ciebie i twoich działań.
